Live for nothing or die for something!

De laatste rechte lijn richting zaterdag is nu wel definitief ingezet, nog 5 dagen te gaan.

Een bloemlezing van de voorbije dagen:

-had ik in een vorige post op mijn blog iets geschreven dat het hier wat minder was? Wel, zaterdag moesten we nog een langere fietstraining doen. Het leek ons een goed idee om het gedeelte naar Hawi (dorpje waar het keerpunt van het fietsparkoers ligt, ongeveer halverwege) nog eens te verkennen. Wij dus de fietsen in de auto en een heel stuk richting daar gereden. Daar waar de Queen K Highway (eerste gedeelte fietsen) mooie glooiende wegen zijn tussen de lava is het gedeelte naar Hawi (en zeker de laatste 30km voor keerpunt) veel meer begroeit al, meer tropisch (ligt iets verder af van een vulkaantop zoals bvb onze verblijfplaats Kona en eerder verklaarde ik al wat het effect daarvan kan zijn op het weer en de zonneschijn). Geen wolken dus en het was er dan ook tropisch heet, ik heb een thermometer op mijn fietscomputerke staan en die gaf vaak temperaturen weer boven de 36 graden Celsius, met pieken tot 41! Zonnefactor 50 was nog niet voldoende om je te beschermen, fietstrui en broek stonden er 'mooi' ingebrand.
De klim naar Hawi is eigenlijk een lang uitgesponnen klim in trapjes gespreid over zo'n 30km met de laatste 10km meer en meer klimmem. En wat het nog extra leuk maakt is dat de wind er vaak tegen of langszij staat!
Leuke is natuurlijk dat je zelfde weg terug naar beneden mag, dan haal je makkelijk snelheden tot 70km/h. Je stuur goed vasthouden is wel de boodschap want anders riskeer je de kant in te vliegen door de zijwind op sommige stukken.

- dat je hier in Hawaii goed moet oppassen voor 'oudjes' kon ik zondag nog maar eens ondervinden. Voor zij die zich maar al te graag neerleggen bij het excuus 'daar ben ik toch te oud voor' raad ik aan eens naar hier te komen.
Zondag stond er oa nog een zwemtraining op het programma met wat tempo stukjes. We waren al een tijdje bezig toen er naast ons zich een goed gebronseerd afgetraind heerschap op leeftijd aandiende. Ik had het niet direkt in de mot maar hij schoof telkens mooi mee in mijn tempo, gooide er af en toe een vlinderslagje tussen. Ik moest me inhouden om niet te gaan beginnen versnellen, was die kerel mij aan't uitdagen ofwa? Achteraf bleek het niemand minder dan Scott Molina te zijn, Ironman Hawaii winnaar van 1988, 20 jaar geleden dus! 'loco Molina' stond er op zijn gepersonaliseerde loopschoenen die langs de kant stonden! Cool! Hij doet dit jaar opnieuw mee, startnummer 88!

-nog een kleine tip om te besluiten: als je een film gaat huren laat je niet alleen leiden door de titel van de film, je kan serieus bedrogen uitkomen. Als je 'Doomsday 2012' ziet staan, met op de achtergrond een cartoon van een apocalyps, aan wat denk jij dan? Wij dachten een geweldige nieuwe 'Independance day' achtige actiefilm te gaan zien, we wreven ons in de handen, keiharde actie, desastreuze rampen, hopelijk een knappe griet die moest gered worden, maar spijtig genoeg bleek het een christelijk geinspireerde blablabla film te zijn, enkel met de bedoeling de ongelovigen te bekeren tot het geloven in de allesheersende god, niks rampen, niks knappe griet, de wereld werd gered door een gebed!!! Met dank aan Faithfilm.com (in kleine letters te lezen op de achtergrond van de dvd)
Gelukkig hebben we vandaag de laatste Rambo kunnen zien als 'tegengif', rated R (strong graphic bloody violence, grisly images and language), shockingly entertaining!

Groeten,

sjerrie.